Shiba – pies wyjątkowy
Shiba inu zachęca kompaktowym rozmiarem do wyboru tej rasy na kompana życia. Waży do 16 kg, ma puszystą sierść składającą się z włosa okrywowego i podszerstka, nie wydziela zapachu typowego dla psa – jest bardzo czysta i sama dba o swoje futro regularnie je wylizując. Jest psem wyjątkowym – nieustraszonym, lojalnym, uroczym i zabawnym. Kocha swoich ludzi miłością bezwarunkową ale nie lubi się podporządkowywać i wykonuje tylko te polecenia, które uważa za sensowne. Zwykłe aportowanie to nie jej bajka.
Wychowanie Shiby wymaga zrozumienia, wiedzy, konsekwencji i sporych pokładów cierpliwości. Jej ulubionym zajęciem są długie spacery, może stać się wspaniałym towarzyszem joggingu czy jazdy rowerem. Z czystym sumieniem mogę polecić Shibę osobom konsekwentnym i charyzmatycznym, które nie przejawiają nadmiernego zamiłowania do czystości i pedantyzmu. Pies tej rasy dogada się z dziećmi o ile zostawią mu trochę przestrzeni. Jest spora szansa że zaakceptuje inne zwierzęta, szczególnie jeśli w okresie szczenięcym został dobrze zsocjalizowany. Jeśli zakochałeś się w Shibie jak my, serdecznie zachęcamy do odwiedzenia hodowli Oriental Cherry.
Shiba – pies pierwotny
Uważa się, że Shiba Inu jest najstarszą japońską rasą psów. Pierwotnie była hodowana głównie do celów łowieckich. Słowo „shiba” w języku japońskim oznacza – trawę lub mały krzew, ale też coś małego. Natomiast słowo „Inu” oznacza psa. Psy rasy Shiba nie tylko świetnie nadawały się do polowania na ptaki i drobną zwierzynę, ale były też używane do polowania na dziki. Rasa pierwotnie występowała w Japonii w regionach górskich. Przez wiele stuleci nie było tam innych psów i rasy japońskie nie ulegały krzyżowaniu, więc zachowały bardzo podobny wygląd do swoich przodków. Gdy polowania stały się bardziej popularne, do Japonii zaczęto importować inne psy myśliwskie z zagranicy, w tym setery i wyżły. Zaczęto je krzyżować z miejscowymi psami, co omal nie doprowadziło do wyginięcia tej japońskiej rasy. Dopiero w 1928 roku postanowiono ocalić shibę przed całkowitym wyginięciem.
Wkrótce potem, w 1937 roku, Shiba Inu została oficjalnie uznana za Narodowy Skarb Japonii – Pomnik Przyrody. Z czasem Shiby zaczęto sprowadzać z gór do miast, gdzie od razu uznano je za psy stróżujące i psy rodzinne. II wojna światowa doprowadziła do niemal całkowitego wyginięcia rasy. Po wojnie rozpoczął się żmudny proces odbudowy tych niezwykłych populacji psów, wykorzystując do tego celu ocalałe osobniki.
Shiba – unikalna rasa psów znana ze swojej inteligencji, zwinności i lojalności
Shiba Inu jest obdarzona bardzo silnym charakterem. Jest to cecha większości azjatyckich psów. Shibę często określa się jako „dużego pies w małym ciele”. Shiby są bardzo inteligentne, mają silny instynkt łowiecki, są uparte i rzadko idą na kompromis. Shiba Inu jest psem pewnym siebie, niezależnym, nie lubi się poddawać. Oprócz tych cech rozwija silne poczucie przywiązania terytorialnego i fundamentalną nieufność wobec obcych, zarówno ludzi, jak i zwierząt. Nie ma tendencji do nieuzasadnionego szczekania, wykazuje duże zamiłowanie do łowów, które utrudnia odwołanie luźno biegającego przedstawiciela rasy.
Odpowiednio socjalizowana Shiba może doskonale przystosować się do życia w grupie, zaprzyjaźni się też z innymi zwierzakami, najlepiej członkami rodziny. Kto zdobędzie przyjaźń Shiby, może być pewien, że zyskał wiernego przyjaciela o żywym i życzliwym usposobieniu. Shiba jest bardzo przywiązana do swojego opiekuna, choć niechętnie okazuje uczucia. W stosunku do obcych zachowuje dystans, zwykle jest podejrzliwa i nieufna.
Posiadanie tego japońskiego szpica wymaga dużo konsekwencji i determinacji. Shiba zrobi wszystko, aby osiągnąć swoje cele. Dlatego właściwe wychowanie i socjalizacja są kluczowe od samego początku. Nauczenie psa dobrego zachowania wymaga dużo cierpliwości.
Shiba – piękny przedstawiciel niedużych szpiców
Shiba Inu ma mocną budowę z prostym grzbietem, głęboką klatką piersiową i charakterystycznym zakręconym ogonem, osadzonym wysoko na grzbiecie. Głowę wspiera gruba, krótka szyja. Uszy Shiby są małe, stojące i mają trójkątny kształt, co podkreśla wrodzoną czujność psa, oczy ciemnobrązowe nieco skośne. Shiba Inu to mały pies w typie szpica o kwadratowej, zwartej sylwetce. Jest to zdecydowanie najmniejsza ze wszystkich ras japońskich. Psy mają zwykle od 38 do 42 cm wysokości w kłębie, suki są nieco mniejsze – od 35 do 39 cm. W obu przypadkach waga waha się między 8 i 16 kg, oczywiście suki są zwykle lżejsze.
Shiba Inu ma podwójną sierść składającą się z prostego, twardego włosa okrywowego i miękkiego, gęstego podszerstka. Zgodnie ze standardem rasy przyjętym przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI) dozwolone są następujące umaszczenia: rudy, czarny podpalany, sezamowy, sezamowo-czarny, sezamowo-rudy i kremowy. Niezależnie od umaszczenia, psy tej rasy muszą mieć tzw. „urajiro” (poza kremowym), czyli jasne znaczenia na bokach kufy, policzkach, szyi, podbródku, klatce piersiowej i brzuchu, wewnętrznej i spodniej stronie ud.
Pełen gracji żywy chód, niewysoki wzrost i cały czas uśmiechnięta mordka urzekają swoim niezwykłym urokiem. Ze względu na unikalny eksterier shiba jest często porównywana do lisa, zwłaszcza gdy pies jest rudy.
